درهم برهم

یک سال از رفتنت گذشت....

یک سال از نبودنت....نخواندنت....

ولی ما هنوز تورا صدا می زنیم...

هنوز هم یکی هست توی قلبمان...

هنوز هم بارون صدای احساسمان هست...

هنوز هم توبه جای من زجر میکشی....نگران همیم...

هنوز هم دل میکنی دل میزنی تو از من....

مرتضی کاش نمی رفتی ولی رفتنت هم مثل بودنت در اوج بود...

کاش بعداز رفتنت تورا به پول نمی فروختند...

کاش با اسم تو بازی نمی کردند....

کاش ....

منو ببخش اگه بچگی کردم...اگه تو پاکی وهمش گناه کردم ...منو ببخش اگه هنوز می تونی ... اگه مثل قدیما هنوز مهربونی..

دل دنیارو خون کردی که این جوری تو رفتی....

اسطوره مقاوت و صبرم.. هنوز هم اهنگ هایت برایم خاطره می سازند....

خدایای من همه ی بیماران شفا ده...

یامن کجای زندگی تو قرار دارم .....

شاید اصلا مرا نشناسی.....

شاید اصلا نقشی در زندگی تو یا حتی گوشه ای از ذهنت نداشته باشم ........

اما من عاجزانه تو را دوست می دارم .......

تورا می خواهم حتی به اندازه ی یک سلام.......

عاشقانه عاشقانه ای برایم بساز......

درسته که کلی صفحات مجازی اومده و دیگه شاید کسی نباشه که این جور وبلاگ ها رو سر بزنه ولی من چون نوشتن رو دوست دارم می نویسم .....شاید گاهی هم عکس بذارم.....ولی اینجا همه چیز مربوط به خودمه هم نوشته هام رو خودم می نویسم هم عکسام رو خودم می گیرم....ممنون می شم اگه نظراتتون رو هم بگین....

مرسی از شمایی که اینجا رو به صفحات اجتماعی ترجیح می دید...

شبهای بی تو من به مرگم راضیم

من روی تختم بی تو و چشم انتظار

همبستری جز تو نباشد حالیم

انگار تویی پیشم، انگار که ما با هم

انگشت ز هم دور و تو پیش منی حالا

لب را به لبت نزدیک، از فاصله‌ها کاهم

امروز زدم از ته من ریشه بوسیدن

فردا که چه پیش آید یا رب تو فقط دانی

چون سنگ بود راهم با تیشه بوسیدن

رفتی و ماندم من اینجا بی قرار و بی لباس

زر نشانی مثل یک انگشتر عهد عتیق

سیب آن شرکت کنارت بی جمال و بی کلاس

از دو چشمان سیاهت می توان هستی گرفت

قدرت جمع زمینند آن دو چون تک برگ آس

دور دنیا را بگردم بی تو من در جا زنم

بر تنت پاریس و رم, لندن بود شاید دالاس

هرکجا رفتی برو این قلب نیما همرت

می دهم جان را به راهت تا نباشی در هراس

آتش به دلم خورد و بشد دود گذشت

یک دست به دستش و یکی بر کمرش

ای کاش نمیرفت، همین بود گذشت

موسم بزم و می و شور روان آذر ماه

دو جهان شاد شود از خبر آمدنش

یار زیبای من آمد به جهان آذر ماه

من او را در دلم دارم

نه تنها در دلم او را

که در روح و تن زارم

ز او یک دم نیاسایم

 بدونش مُرده بر دارم

 دلم خون است از دستش

به دستش بوسه ها کارم

دو چشمانش دهد جانم

نبینم آن دو بیمارم

لبان سرخ چون لعلش

بچینم کاش یک بارم

در اوهامم ز دلتنگی

سرم بر سینه بگذارم

تن او مرهم جسمم

روانش هست دادارم

خجل سرو و چنار و بید

به پیش سر قدِ یارم 

نمیبینم جز او چیزی

نباشد جز دلش کارم

نمیخواهم به جز یک شب

به هم آغوشی یارم

نفس بی او گرفت زیرا

نفس او است و افکارم

بگوید او به من نیما

به فرمانش چو سردارم